ای آخرین پیغام سبز !
نقاش صبا ، چمنها آراست ، و فراش خزان ، ورق ها افشاند ،
و بس بانگ مرغ و بوی گل برخاست ، اما هنوز نوبت انتظار است و قیامت غیبت .
ما ، هم عریضه دل تنگ می خوانیم ، و هم نامه شکر ، طومار می کنیم ؛
باشد که از این دو راهه منزل ، یکی به مقصد رسد .
فراش خزان ورق بیفشاید
نقاش صبا ، چمن بیاراست
ما را سر باغ و بوستان نیست
هر جا که تویی ، تفرج آنجاست
سال هاست که او منتظر ماست . در انتظار اینکه قدمی برداریم . از پیامبر
روایت شده که فرمود : برترین عمل در امت من انتظار فرج است . سخن از
عمل است و نه حالت . باید قدمی برداشت . فرهنگ لغات را هم که ببینی
روبروی کلمه انتظار نوشته است : چشم به راه بودن - مهیا شدن . کسی
که چشم به راه است خود را آماده آمدن محبوب می کند .خودش را و آنجا
را که در آن زندگی می کند . در روایت است که او شبیه حضرت رسول خداست
. مرامش و مهربانی اش . در وصف رسول خدا می گویند در کوچک ترین
کارهایش مهربانی موج می زد . وقتی کسی با او دست می داد دستش
را به گرمی می فشرد و هیچ گاه دستش را زود تر از دست او بیرون نمی کشید .
اگر چشم به راه او باشی و آماده نباشی بلای جان محبوب می شوی . هنوز
می توان فریاد علی و حسین را از لا به لای صفحات تاریخ شنید . حسین
به کوفیان می گفت مگر شما نامه ننوشتید که منتظرت هستیم . و علی
دردمندانه می گفت کاش معاویه با من صرافی می کرد . ده نفر می گرفت
و یکی می داد . آنها در باطل خویش استوارند و شما در حق وارفته هستید .
این ها را علی به کسانی می گفت که بعد از مرگ عثمان پاشنه خانه اش را
در آورده بودند که فقط تو را می خواهیم . باید آماده شد و قدمی برداشت ....
