5)اعضای خانواده ما بداخلاق هستند و هر چه موعظه می کنم توضیح می دهم کتاب می آورم مطلب مفید جمع آوری می کنم هیچ اعتنایی به حرف های من نمی کنند تا جایی که گاهی مجبور می شوم با داد و فریاد یا حرفهای تند جو خانه را کنترل کنم. من فرزند اول خانواده هستم و 4 فرزند بعد از من در خانه هستند. اینهمه بدخویی اعضای خانواده مرا آزار می دهد خصوصا مادرم که اصلا جرات نمی کنم کوچکترین ایرادی از او بگیرم چرا من باید در چنین شرایطی باشم تا نتوانم کمالات اخلاقی و معنوی را با خیالی آسوده و فکر آرام به دست آورم اصلا وقتی شرایط موجود بر توانایی آدم غلبه می کند چه نفعی برای من دارد که ثواب و ارزش کارم بیشتر باشد یا نه؟گاهی به فکرم می زند که قید عبادت و کمال و این مقوله ها را بزنم و خیلی عادی زنده باشم نه زندگی کنم ضمنا یک مسأله دیگر هم هست و آنکه خانواده و دوستان به چشم یک انسان مومن   و با تقوا به من نگاه می کنند و تعریف و تمجید های فامیل و دوستان و آشنایان پدرم را درآورده من که می دانم هیچی بارم نیست و به هیچ جا نرسیدم بین خودم و تعریف و تمجید فامیل و جو بسیار نامناسب خانه واقعا سردرگم شدم. نمی دانم آیا هنوز هم باید ب‏

  6)وظیفه فرزند نسبت به پدرى که به همسر و فرزندانش ظلم مى‏کند و بداخلاق‏و مغرور است چیست؟ گرامى، در نامه شما چندین موضوع مطرح شده است که به صورت جداگانه به ترتیب هر یک از آنها مى‏پردازیم. در این مورد نکاتى را به عرض مى‏رسانیم که امید داریم با رعایت کامل و دقیق آنها مقصود حاصل آید: الف چون رفتار و روحیه پدرتان با گذر عمر به صورت یک صفت ثابت شخصیتى درآمده است دیر و سخت تغییر مى‏پذیرد و متحول ساختن فردى با چنین وضعیّت روحى و روانى بس دشوار و نیازمند صبر و حوصله و همینطور تدبیر و هوشیارى و ظرافت‏هاى رفتارى خاص است لذا هرگز سعى در ایجاد تغییر ناگهانى و برخوردهاى تند و عصبانى نداشته باشید که این شکل رفتار که نه تنها وى را به سوى مخالفت مى‏کشاند بلکه: سازگارى را بصورت لجاجت‏آمیزى تشدید مى‏نماید بنابراین از این تاریخ از برخوردهاى هیجانى و رفتارهاى عصبى (هر چند به منظور اصلاح) جداً اجتناب ورزید و مبادا با پرخاشگرى و تندخوئى و حرکات خشن در صدد اصلاح و تغییر رفتار او برآئید. ب احترام گذاردن به والدین چه پدر و چه مادر یک ضرورت تغییرناپذیر است و هیچ پدیده‏اى نمى‏تواند مجوّر بى حرمتى تندى نسبت به والدین شود در تمام حالات و شرائط باید برخورد احترام‏آمیز با آن‏ها داشته باشید و حتى عوامل و اسبابى که موجب بروز رفتارهاى نا بجا از آن‏ها مى‏شود را از صحنه زندگى باید حذف کرد تا نه آن‏ها مرتکب خطا شوند و نه شما در صدد تلافى و مقابله برآئید لذا در همه حالات وظیفه اوّلیه شما آن است که عوامل تنش آفرین را حذف و آن‏ها را تحت کنترل خود در آورید و همیشه به والدین خود احترام بگذارید و اگر عملکرد او را نمى‏پذیرید، سکوت کنید، سکوت، سکوت. ج از این که عاق والدین شوید سخت پرهیز کنید که اگر عاق آن‏ها شوید دیگر راه فرارى وجود ندارد چرا که وقتى نمى‏توانید او را تغییر دهید دیگر اصرار و پافشارى بى مورد که موجب پرخاشگرى و تند خوئى مى‏شود ثمره‏اى جز تیره شدن روابط خانوادگى ندارد در اینجا از شما که از قدرت عصبى بیشتر و تسلط بهتر بر اعصاب و روان خود دارید انتظار مى‏رود در آرامش آفرینى و بوجود آوردن فضاى صمیمیت و عطوفت بیشتر بکوشید. امّا وظیفه شما در برابر پدرتان:

  1 )از ایجاد تغییر و اصلاح در رفتار وى مأیوس نباشید.

 2 )تاکنون شیوه‏هاى بکار گرفته شده همگى برخورد مستقیم بوده است و کمتر نتیجه داده است لذا شیوه برخورد مستقیم با پدر را کنار بگذارید.

3 )برخورد شما با وى باید ارزانى کننده محبت، در بردارنده عشق و گوش بفرمان بودن و خدمت کردن و دلدادن و حریم قائل شدن باشد و از هر برخورد مستقیمى که نتیجه‏اى غیر از این داشته باشد اجتناب کنید و هرگز مرتکب رفتارى که پیامى غیر از موارد بالا را دارد، نشوید.

4 )تمام اعضاى خانواده بخصوص فرزندان باید چنین برخوردى با پدرتان داشته باشند و از صف آرائى و برانگیختن احساسات خصمانه علیه یکدیگر سخت پرهیز نمایند و نباید به شکلى رفتار کنند که پدر احساس کند همگى بر علیه او متحد شده‏اند بلکه باید واقعاً نسبت به یکدیگر احساس صمیمیت، رفاقت و حب‏ورزى داشته باشید و از جانبدارى از مادرتان در برابر پدرتان نیز جداً خوددارى کنید و در یک کلام آن‏ها را در عشق‏ورزى و حرفهاى تلخ به خودشان واگذارید.

5 )بهترین وسیله براى سالم‏سازى زمینه تأثیر بر روى رفتار پدرتان محبت نمودن به او، تحویل گرفتن و احترام گذاردن به او است آنهم احترام بدون قید و شرط و به عنوان پدر و بزرگ خانواده.